100 տարի առաջ երիտթուրքերն եկան իշխանության՝
արտաքուստ փոխված, տարբերվող հագուստով ու կրթությամբ, ներկայացան նոր թուրքեր, հայերը
հավատացին այդ «նոր» թուրքերին. հետևանքը ցեղասպանությունն
էր: Այսօրվա թուրքը ջանք չի գործադրում ուրիշը երևալու, ինչի հաշվին է մեր իշխանությունը
խաղաղ համակեցություն քարոզում: Ցեղասպանությունից հետո թուրքը չքնեց, ոսկերչական աշխատանք
տարավ և վերջին պատերազմը Թուրքիայի 100 տարի առաջվա քաղաքականության շարունակությունն
էր: Մենք անգամ 5 տարվա ռազմավարություն չունենք. միայն արձագանքում ենք, վիրավորվում,
հետո շարունակում կենաց խմելով ապրել: Ցեղասպանության ճանաչմանն ուղղված տարիների ռեսուրսները
եթե ուղղեինք լավագույն համալսարաններում ուսանողներ ունենալուն, եթե ամեն տարի ԱՄՆ
բուհերի 100 ուսանողից 5-ն էլ ներգրավվեր ԱՄՆ քաղաքականությունում, մենք այսօր խնդիր
չէինք ունենա այս կամ այն նախագահից ցեղասպանություն բառ լսելու:
