Թուրքիան և ՆԱՏՕ-ն նույնն է, թե Թուրքիան և ԱՄՆ-ն: Նրանք իրար հետ սերտաճած են թե՛ տնտեսական, թե՛ քաղաքական առումով: Այդ միության բաժանումը, ինչի մասին թյուրիմացաբար խոսում են շատերը, հեշտ չի կարող լինել, կամ ընդհանրապես իրատեսական չէ: Թուրք-ամերիկյան տարաձայնությունները գոյություն ունեցող հարաբերությունների համեմատ մանրուքներ են:
Ինչ վերաբերվում է ռուս-թուրքական «դաշինքին», ապա պետք է հիշել՝ Թուրքիան 1952-ին մտավ ՆԱՏՕ-ի կազմ հենց Սովետական Միությունից պաշտպանվելու համար:
Այսօր էլ խնդիրները շատ չեն փոխվել: Թուրքիայի ամենամեծ վախերը Ռուսաստանի հետ են կապված: Այնպես որ ցանկացած խնդրի դեպքում, որտեղ ներգրավված կլինի ՆԱՏՕ-ն, Թուրքիան անմասն չի կարող մնալ: Դրանով է պայմանավորված նաև Ուկրաինայի տարածքային ամբողջականության պահպանման կոչերով պաշտոնական Թուրքիայի հայտարարությունները՝ այդ թվում Դոնբասի և Ղրիմի հարցով:
Այնուամենայնիվ Էրդողանական Թուրքիայի պատկերացումներն իր մասին շատ ավելին են, քան այն կա իրականում:
Թուրքագետ Տիրան Լոքմագյոզյանը խոսել է Թուրքիայի վարած արտաքին քաղաքականության տրամաբանության մասին:
