Գիտության զարգացման ուղղությամբ արվող կոսմետիկ և դանդաղ քայլերը
ավելի շատ նման են խնդրի լուծման առջև թռչնակ դնելու ցանկության: Հաշվի առնելով իրավիճակի
լրջությունը՝ կառավարությունը պետք է օր ու գիշեր աշխատեր, այնինչ հայտարարարությունները
գործից շատ են: Այո, դրական քայլեր կան: Այո,
համեմատած նախորդ տարիներին ուշադրություն կա: Բայց դա բավարար չէ: Հիվանդը մեռնում
է: Մի քանի տարի հետո Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է ընդհանրապես գիտություն չունենալ:
Այսքանը պետք է գիտակցել և քննադատությունից նեղանալու փոխարեն, գործել:
